Dahil, alam mo ba, na ang pinakamasakit na pagpapaliwanag ay katahimikan.
May mga pagkakataong gusto kong makatanggap ng mga paliwanag, gusto kong malunod sa mga salita, gusto kong mapakinggan ang katotohanan.
Pero mas marami ang panahong ayaw ko na. Na hindi ko na kailangan ng usap-usap pa. Na hayaan nalang ang panahon na tumulong sa paghilom at paglimot, kahit napakahirap.
Gusto kong maghiganti, sa lahat-lahat ng sakit at problema na dinulot niya. Alam kong wala siya sa pamantayan. Hindi katanggap-tanggap ang ginawa niya. Wala man lang kahit anong salita, kahit pagsambit ng "patawad."
Simula ngayon, aantayin ko nalang ang panahon na makakabawi ako, makakapaghiganti. At sisiguraduhin kong ang higanti ko'y ang makita niyang masaya na ako sa iba at ipadama sa kanyang hindi siya malaking kawalan.
Yes. Ang bitter ko. Ang harsh ko. Because pain was also excruciating. At ayaw ko na ulit maulit ang mga panahon na iyon, ang mga araw na awang-awa ako sa sarili ko.
Salamat nalang sa karanasan.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento